Zmiany w modelu utrzymywania strategicznych zapasów gazu

22 kwietnia stronie RCL został opublikowany projekt ustawy o zmianie ustawy o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym oraz niektórych innych ustaw („Nowelizacja”). Nowe przepisy mają wejść w życie od października 2023, tj. z początkiem kolejnego roku gazowego.

Celem Nowelizacji jest dokonanie zmian w dotychczasowym modelu tworzenia oraz utrzymywania zapasów strategicznych gazu ziemnego oraz uszczelnienia funkcjonujących dotychczas mechanizmów wynikających z treści przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1938 z dnia 25 października 2017 r. dotyczącego zapewnienia bezpieczeństwa dostaw gazu ziemnego i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 994/2000.

Zgodnie z Nowelizacją Rządowa Agencja Rezerw Strategicznych („RARS”), w celu zapewnienia zaopatrzenia w gaz w szczególności odbiorców chronionych ma odpowiadać za tworzenie i utrzymanie zapasów strategicznych gazu ziemnego. Z perspektywy partnerów przemysłowych istotne jest to, kto w nowym modelu będzie ponosił koszty rezerw strategicznych (1) oraz kto przede wszystkim ma być beneficjentem tworzonych rezerw, tj. odbiorcą chronionym (2).

1. Kto poniesie koszty rezerw strategicznych w nowym modelu?

Koszty tworzenia i utrzymywania zapasów strategicznych będą ponosić przedsiębiorstwa zobowiązane, uiszczając opłatę za tworzenie i utrzymywanie zapasów strategicznych gazu ziemnego, nazwaną w Nowelizacji opłatą gazową. Maksymalna stawka opłaty gazowej wynosi 150 PLN/MWh.

Mianem przedsiębiorstwa zobowiązanego Nowelizacja określa operatora systemu gazowego, operatora systemu skraplania gazu ziemnego, operatora systemu magazynowania, a także podmiot będący zleceniodawcą usługi przesyłania lub dystrybucji gazu ziemnego, który odbiera gaz ziemny w punkcie wyjścia z systemu przesyłowego gazowego do systemu dystrybucyjnego gazowego lub punkcie wyjścia z systemu przesyłowego gazowego do odbiorcy końcowego.

Koszty z tytułu uiszczania opłaty gazowej uwzględnia się w kalkulacji cen ustalanych w taryfach przedsiębiorstw zobowiązanych.

2. Kim jest odbiorca chroniony zgodnie z Nowelizacją?

Zgodnie z Nowelizacją są to:

  1. gospodarstwa domowe,
  2. przyłączeni do sieci dystrybucyjnej gazowej przedsiębiorcy, podmioty prowadzące określoną w Nowelizacji działalność wytwórczą w rolnictwie, koła gospodyń wiejskich oraz określone grupy rolników, o ile ich moc umowna nie przekracza 710 kWh/h
  3. podmioty zapewniające świadczenie opieki zdrowotnej, jednostki organizacyjne pomocy społecznej, noclegownie lub ogrzewalnie, jednostki organizacyjne wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej, jednostki systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego lub jednostki współpracujące, przedszkola, szkoły, organy administracji publicznej i urzędy, podmioty prowadzące żłobki lub kluby dziecięce oraz dzienni opiekunowie, przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne, podmioty odpowiedzialne za gospodarowanie odpadami,
  4. odbiorcy gazu ziemnego, w zakresie, w jakim zajmują się wytwarzaniem lub zaopatrywaniem w ciepło innych odbiorców chronionych, w okresie od 1 września do 31 maja.

Tym samym przedsiębiorcy przemysłowi co do zasady nie znajdują się w gronie odbiorców chronionych, pomimo tego, że sami są odbiorcami gazu ziemnego oraz pomimo tego, że ich działalność (oraz jej zaprzestanie) może mieć wpływ na funkcjonowanie odbiorców chronionych. Dalkia Polska na bieżąco analizuje sytuację makroekonomiczną oraz regulacyjną w szeroko rozumianym sektorze energetyki, dzięki czemu może efektywnie wspierać przemysł w stojących przed nim wyzwaniach.